Czy warto mówić wprost?

   Wiele osób uważa, że takie rozmawianie o kimś poza plecami ( do innych osób) nic nie szkodzi. Ba, nawet łatwiej im wydawać osądy, wyrażać własne zdanie, a także "radzić" jak należy postępować w różnych sytuacjach. No bo przecież nic prostszego mówić o kimś, oceniać kogoś do osób trzecich, bez osoby zainteresowanej. Łatwiej, bo nikt nie podważy wypowiadanych słów. Ludzie, którzy tak postępują, rozsiewając tym samym plotki, fałszywe informacje są zwykłymi tchórzami :) Potrafią jedynie się uśmiechać i udawać, że wszystko jest w porządku przy osobie "omawianej" - brak im odwagi na wypowiedzenie własnego zdania. A jeśli już ktoś wyraźnie poprosi ich o opinię to odpowiadają wymijająco zwrotami typu: "nie wiem, być może, nie jest tak źle, mogłoby być lepiej itp. " Dlaczego tak jest? No właśnie nie wiem. Może po prostu takie osoby nie mają swojego zdania. Być może czerpią korzyść z obmawiania, naśmiewania się z innych- może to jedyny ich temat rozmów. Innych nie mają z różnych przyczyn (brak inteligencji np.).

   Takimi osobami nie warto się przejmować. Niech sobie gadają jak im się lepiej zrobi na duszy :) Natomiast warto pamiętać, że osoby, które w waszym towarzystwie śmiało naśmiewają się z innych, to któregoś pięknego dnia- jak już im się znudzi taka relacja, mogą o was mówić w taki sam sposób. Kij zawsze ma dwa końce :)

  Inny aspekt mówienia prawdy prezentują osoby, które zawsze mają swoje zdanie i śmiało je wypowiadają. Niekiedy raniąc przy tym innych. Hm... co w takiej sytuacji myśleć? Wydaje mi się, że należy szanować szczerość, która pada pod naszym adresem i starać się wyciągać wnioski. Zawsze lepiej jest usłyszeć w cztery oczy, co inni o nas myślą, jak nas postrzegają, niż dowiadywać się przypadkowo od osób trzecich. Niemniej jednak osoby bardzo szczere również popełniają błędy (jak każdy zresztą), ponieważ niekiedy zbytnia szczerość, albo nieodpowiedni dobór słów może przysporzyć wiele cierpienia innym osobom.

   Jaki jest zatem najlepszy sposób? Chyba szczerość przede wszystkim i relacja słowna w gronie zainteresowanych (w cztery oczy) aczkolwiek w delikatniejszy sposób. Warto mówić jasno i wyeliminować ze swojego słownika wieloznaczne zwroty, żargon oraz puste słowa.

    Natomiast jeśli ktoś nie potrafi docenić szczerości oraz osoby, która podejmuje takie ryzyko w relacji to nie warto się przejmować. Nikt przecież nie jest zobligowany, żeby nas lubić. Jest mnóstwo osób, które będą chciały utrzymywać taką relację i zrozumieją jej sens. Warto pamiętać, że w dobie współczesnego świata rzadko można spotkać osoby, które są szczere i potrafią wyrazić swoje zdanie. Nie tylko, bo zazwyczaj osoby te, potrafią również przeprosić i przyznać się do błędu, a jeśli już komuś mówią prawdę, to w konkretnym celu. Z reguły osobom, które są tego warte i w relacji z nimi czują się dobrze, naturalnie. Dlatego miejmy oczy szeroko otwarte :) Prawdziwych i szczerych relacji wszystkim Wam życzę :)
      Odpowiedź na pytanie czy warto mówić wprost? - tak, warto. Jeśli ktoś tego nie docenia, to już trudno i jego sprawa. Warto mówić wprost i prawdę. Odpowiednie osoby, zawsze to docenią!

"Ludzie starzy we wszystko wierzą,

ludzie dorośli we wszystko powątpiewają,

ludzie młodzi wszystko wiedzą."

Randki w sieci :)

    Z roku na rok znacznie wzrasta liczba internetowych serwisów randkowych na całym świecie. Randki w sieci stają się popularnym sposobem na znalezienie partnera (partnerki). Coraz więcej osób decyduje się na taki krok przy szukaniu swojej drugiej połówki. Czy to jest dobry sposób? Czy rzeczywiście ludzie współczesnej doby są tak bardzo zabiegani, przytłoczeni obowiązkami dnia codziennego, że już nie potrafią realnie nawiązać znajomości? Hmm... z jednej strony na pewno nadmiar ówczesnych obowiązków bierze górę nad życiem prywatnym - a raczej jego brakiem. Natomiast z drugiej strony patrząc, jest to świetny sposób na bliższe poznanie drugiej osoby bez nadmiernego stresu, którego niejednokrotnie doznają osoby nieśmiałe. No cóż! Mamy takie czasy, że technika wciąż pnie się do przodu i tym samym ułatwia kontakt niewerbalny, który w wielu przypadkach przenosi się na płaszczyznę realną.

    Przytoczę słowa jednego w uczestników takiego portalu randkowego: "Moim zdaniem jest kilka powodów dla których ten przemysł będzie się rozwijał. Po pierwsze, powstanie i popularność serwisów randkowych przyciągnęły uwagę nowych rynków konsumenckich o sprecyzowanych potrzebach i zainteresowaniach. Nowe technologie pozwalają ulepszać "narzędzia randkowe i towarzyskie", takie jak profil użytkownika, czaty i kamery, urządzenia przenośne połączone z serwisami randkowymi i naukowo opracowane narzędzia do kojarzenia par. Funkcje te pozwalają pokonać dotychczasowe niedoskonałości komunikacji online i nawiązywania znajomości w internecie. "

   Zatem wyraźnie widać zapotrzebowanie na usługi w rodzaju randkowych portali  w internecie. Zresztą nie tylko na takich portalach użytkownicy zawierają znajomości. Coraz więcej osób spędza czas wolny za pomocą przeglądania różnych stron internetowych, gdzie można swobodnie wyrazić swoje myśli, bądź też grach, w których występuje element rozmowy. Konwersację można nawiązać na wszelakie sposoby. To użytkownicy decydują czy relacja rozwinie się dalej i na jakiej płaszczyźnie. W każdym razie są dowody na to, iż takowe randki ułatwiają wielu osobom możliwość uzewnętrznienia swojej osobowości. Pozwalają na ujawnienie "prawdziwego Ja" i gdy zostaną zaakceptowane przez drugą stronę, wtedy mają możliwość rozwinąć się dalej - w realnej rzeczywistości.

   Oczywiście jak w każdej dziedzinie, także i tutaj są plusy i minusy. Minusem mogą być takie osoby, które świetnie się poruszają na takich portalach i upatrują sobie konkretne osoby, po czym w bardzo szybkim tempie umawiają się na spotkanie "w cztery oczy". Wtedy realizują swoje kolejne zamiary, albo po prostu rezygnują z dalszego kontaktu. No może to też jest jakiś sposób. W każdym razie każdy człowiek ma prawo wyboru. Warto mieć tylko oczy szeroko otwarte i nie dać się wmanewrować w niepożądane relacje.

  Czasami warto podjąć ryzyko i spróbować. Do odważnych świat należy :))

  Natomiast osobom, które są nieśmiałe i zalęknione można doradzić tylko tyle, że niebezpieczeństwo czyha wszędzie, niezależnie od tego czy jest to osoba poznana przez internet czy realnie. Powodzenia i szczęścia w nawiązywaniu nowych relacji :)

Rodzaje uzdolnień

Dzieci są zdumiewające. Każde jest  niepowtarzalnym splotem możliwości, a jego mózg i umysł różnią się od mózgu i umysłu każdego innego człowieka, jaki kiedykolwiek żył na świecie. Mózg dziecka to jego największy kapitał. Mózg uczy się tworząc nowe połączenia lub ścieżki pomiędzy elementami wiedzy, a zdolność ta oznacza, że dzięki mózgowi możemy się uczyć od urodzenia aż do śmierci. Jednak najwcześniejsze lata mają dla nas największe znaczenie, ponieważ właśnie wtedy w różnych obszarach mózgu zostają wytyczone najważniejsze ścieżki. Możliwości mózgu zależą od liczby i złożoności powiązań, które może on wytworzyć, dotyczących nie tylko języka, ale także różnych typów inteligencji. Dzięki głównym drogom i wszystkim łączącym je ścieżkom informacje składowe w dowolnej części mózgu mogą być łączone z informacjami przechowywanymi w innych obszarach. Zdolność mózgu do wytwarzania połączeń to źródło możliwości uczenia się człowieka, całej naszej kreatywności i kultury. To także powód dla którego się śmiejemy, żartujemy i potrafimy rozwiązywać zagadki.( Fischer R., Lepszy start )

Dziecko wykorzystuje wiele różnych sposobów myślenia, aby osiągnąć sukces w życiu. Istnieje co najmniej dziewięć rodzajów inteligencji, które umożliwiają pracę jego umysłu. Nalezą do nich:

- inteligencja językowa – używanie języka, żeby się uczyć, żeby mówić, czytać i pisać;

- inteligencja wzrokowa – uczenie się przez widzenie, świadomość kształtów i przestrzeni;

 - inteligencja osobista- świadomość własnej osoby, własnych myśli, uczuć i potrzeb;

- inteligencja matematyczna - rozumienie liczb i umiejętność logicznego myślenia, zdobywanie wiedzy o świecie, ciekawość, by dowiedzieć się więcej;

- inteligencja muzyczna – uczenie się przez słuchanie, świadomość dźwięków;

- inteligencja społeczna – świadomość innych, dobre relacje z innymi;

- inteligencja naukowa - zdobywanie wiedzy o świecie, ciekawość by dowiedzieć się więcej;

- inteligencja motoryczna – uczenie się poprzez ciało, rozwijanie umiejętności fizycznych;

-  inteligencja filozoficzna- myślenie i zadawanie pytań dotyczących sensu życia.

Każda z nich jest zlokalizowana w mózgu i zapewnia inny od pozostałych sposób myślenia. Każda umożliwia rozwiązywanie innego rodzaju problemów i osiąganie innego rodzaju sukcesów w życiu. Różne rodzaje inteligencji umożliwiają dziecku angażowanie się w różne sposoby uczenia. Aczkolwiek niektóre z nich mogą być bardziej rozwinięte niż inne.

Dawniej uważano, ze inteligencja jest czymś stałym, czymś w rodzaju silnika o określonej pojemności, z którym się rodzimy i którego nigdy nie zmieniamy. Kiedy mierzono moc tego motoru umysłowego nazywano ją naszym IQ ( ilorazem inteligencji). Jednakże dzisiaj wiemy, iż mózg człowieka mniej przypomina silnik o określonej pojemności, a bardziej zestaw silników, których pojemności nie są znane. Tym, co naprawdę się liczy jest jak najlepsze wykorzystanie silników ( rodzajów inteligencji), które napędzają umysł naszego dziecka. W procesie tym bardzo ważną rolę odgrywa życie rodzinne.

Tradycyjne opisy stylów uczenia się bazują na tym, który zmysł jest główną bramą wejściową przyjmowanych informacji. Najczęściej mówi się o typie wzrokowym, słuchowym, ruchowym ( kinestetycznym) i dotykowym (taktylnym). Howard Gardner wywodził istnienie różnych typów inteligencji nie z tego, który zmysł odgrywa decydującą rolę w przyjmowaniu informacji, ale ze sposobu, w jaki informacje są dalej przetwarzane w naszym mózgu. Jeżeli nauczyciel chce się czegoś dowiedzieć o uczniu, rodzice o swoim dziecku, chłopiec lub dziewczynka o sobie, pomocny może okazać się poniższy formularz. Na jego podstawie można zbadać, jak poszczególne „typy inteligencji objawiają się w przypadku konkretnej osoby.

Typy inteligencji według Howarda Gardnera:

a)      Inteligencja logiczno – matematyczna. Przejawia się w zainteresowaniu światem przedmiotów, symboli liczbowych i operacji matematycznych. Osoby z następującymi zdolnościami:

- szybko liczą w pamięci przykłady arytmetyczne,

- liczenie je bawi, sprawia przyjemność,

- zadają pytania typu: „Gdzie się kończy świat?”, „Co się stanie, kiedy umrzemy?”, „Kiedy rozpoczął się czas?” itp.,

- argumentują zjawiska logicznie i jasno,

- grają w szachy, warcaby, i inne gry strategiczne, zwykle w nich wygrywają,

- wymyślają eksperymenty, aby sprawdzić to, czego nie rozumieją,

- spędzają dużo czasu na rozwiązywaniu logicznych zagadek i na grach.

b) inteligencja językowa (lingwistyczna). Przejawia się w zainteresowaniu światem słów i książek oraz umiejętnością ujmowania zdarzeń. Osoby z następującymi zdolnościami:

- chętnie piszą,

- wymyślają fantastyczne zdarzenia lub opowiadają dowcipy i historyjki,

- mają dobrą pamięć do imion, dat i szczegółów,

- w wolnym czasie chętnie czytają,

- nie mają problemów z analizą i syntezą słów,

- lubią bezsensowne rymy i gry językowe,

- chętnie wypełniają krzyżówki, anagramy, grają w gry słowne.

c) inteligencja wizualno – przestrzenna. Charakteryzuje się zdolnością do przestrzegania wizualnej strony świata i wyobrażania sobie czegoś. Osoby z następującymi zdolnościami:

- spędzają wolny czas na działalności artystycznej,

- zaznaczają, iż mają jasne wyobrażenia wzrokowe, kiedy rozmyślają nad czymś,

- z łatwością orientują się w mapach, szkicach i diagramach,

- rysują dokładne postacie ludzi lub rzeczy,

- lubią zastosowanie w procesie nauczania filmów, przeźroczy lub fotografii,

- chętnie bawią się klockami i labiryntami,

- często marzą w ciągu dnia.

d) inteligencja ruchowa (kinestetyczna). Zdolność do wykorzystywania w rozmaity i zręczny sposób własnego ciała oraz do posługiwania się przedmiotami. Osoby z następującymi zdolnościami:

- przodują w sportach opartych na współzawodnictwie,

- poruszają się, kręcą się, tupią, wiercą się podczas siedzenia,

- chętnie wykonują czynności ruchowe, takie jak pływanie, jazda na rowerze, turystyka, jazda na łyżwach, łyżworolkach,

- mają potrzebę dotykania ludzi, z którymi rozmawiają,

- uwielbiają różne niebezpieczne kolejki górskie w wesołych miasteczkach,

- są zręczne przy pracach manualnych, takich jak rzeźbiarstwo, szycie lub praca z drewnem,

- przekonująco naśladują gesty, sposoby lub zachowania innych ludzi.

e) inteligencja muzyczna. Zdolność do opanowania intonacji, melodii, rytmu, tonów i kompozycji. Osoby z następującymi zdolnościami:

- grają na jakimś instrumencie muzycznym,

- pamiętają melodię piosenek,

- potrafią natychmiast zauważyć, że ton wychodzi poza tonację,

- mówią, że potrzebują muzyki, aby móc się przy niej uczyć,

- zbierają płyty i nagrania,

- śpiewają do siebie,

- utrzymują rytm.

f) inteligencja intuicyjna (intrapersonalna). Zdolność do uświadamiania sobie samego siebie, rozumienia własnego życia uczuciowego. Osoby z następującymi zdolnościami:

- manifestują swoją niezależność lub posiadają silną wolę,

- w dyskusjach na tematy sporne mają sprecyzowane poglądy,

- sprawiają wrażenie, ze żyją we własnym świecie,

- chętnie sami poświęcają się swoim zainteresowaniom, hobby lub projektom,

- sprawiają wrażenie, ze mają duże zaufanie do samego/ samej siebie,

- mają własny styl ubierania się i zachowania, zajmują jasno określone postawy,

- są wysoce zmotywowani do pracy nad niezależnymi projektami.

g) inteligencja społeczna (interpersonalna). Zdolność do zauważania uczuć i motywacji innych ludzi oraz ich rozróżniania. Osoby z następującymi zdolnościami:

- mają wielu przyjaciół,

- mają wiele kontaktów towarzyskich w szkole lub w sąsiedztwie,

- wywołują wrażenie, że „się znają”

- włączają się do pozaszkolnych działań społecznych,

- stają się „rodzinnym rozjemcą” w kłótniach,

- chętnie grają w gry grupowe z innymi dziećmi,

- przejawiają wiele empatii ( utożsamiają się z inną osobą i wywołują w sobie uczucia, które ta osoba przeżywa).

      Bardzo trudno jest uchwycić funkcjonowanie mózgu. Nie tylko z tego względu, ze każdy człowiek jest utalentowany w nieco innym kierunku, ale również dlatego, że każdego cechuje inny sposób postrzegania i postępowania.

Niewątpliwie bardzo ważnym czynnikiem w rozwoju każdego dziecka jest obecność rodziców. To oni obserwują przecież rozwój swojego potomka od zrobienia przez niego pierwszego kroku i wypowiedzenia pierwszego słowa. Z całej palety czynności i zachowań dziecka należy umieć wybrać i rozpoznać jednocześnie określone typowe umiejętności, które charakteryzują osiągnięty przez nie stopień rozwoju. Uważny rodzic , który nauczy się rozpoznawać te umiejętności, lepiej zrozumie możliwości swojego dziecka i dzięki temu będzie mógł pomóc mu w rozwoju jego osobowości.

Wychowanie młodego człowieka...

Pragniesz jednego roku dobrobytu, siej zboże,

Pragniesz dziesięciu lat dobrobytu, sadź drzewa,

Pragniesz stu lat dobrobytu, wychowuj ludzi.

                                    Przysłowie chińskie

Wychowanie młodego człowieka spędza sen z powiek niejednemu rodzicowi, wychowawcy, opiekunowi. Często gromadzą się pytania, wątpliwości, którą drogą podążać, na co zwrócić szczególną uwagę, jak postępować, żeby w rezultacie odnieść zamierzone cele. Wychowanie to nic innego, jak podróż, której celem jest najpierw poznanie dziecięcego świata i spojrzenie na ów świat przez pryzmat dziecka. Większość osób posiada takie predyspozycje do osiągania zamierzonego celu. Jednakże aby dobrze do tego się przygotować należy umieć przejść przez taflę własnych, często niespokojnych myśli i spróbować zajrzeć do świata dzieci. To głównie rodzice decydują jaki kierunek obrać i jak trzymać ster. Natomiast przed wypłynięciem w daleką podróż warto byłoby zaopatrzyć się w pewne ważne i niezbędne drobiazgi, a mianowicie przedmioty pierwszej potrzeby, osobowość i temperament dziecka, umiejętności społeczne i zdolność komunikacji pomiędzy wszystkimi członkami rodziny, jak również mieć na uwadze koło ratunkowe w postaci niespodziewanych scenariuszy, które podrzuca nam samo życie. Warto pamiętać żeby nie ograniczać przestrzeni zarówno dziecka, jak i innych członków rodziny i mieć oczy szeroko otwarte na nowe doświadczenia, plany, marzenia. Podczas tak komfortowo i bezpiecznie zapewnionych warunków emocjonalnych i społecznych dzieci samoistnie rozwijają się ujawniając przy tym wszelakie zdolności i uzdolnienia.

W każdym społeczeństwie to właśnie rodzina stanowi podstawową i powszechną formę życia społecznego, zaspokajającą żywotne potrzeby jej członków, ujmowane zarówno w kategoriach jednostkowych, jak i ogólnospołecznych.

Rodzina jest zatem najważniejszym ogniwem społecznym i główną instytucją wychowawczą złożoną z małżonków, ich dzieci (także adoptowanych) oraz krewnych każdego z małżonków. To od tego, jaki model rodziny tworzymy, będzie dużo zależało w jaki sposób zapewnimy wychowanie swoim dzieciom. Warto pamiętać, iż dziecko jest swego rodzaju "masą plastyczną", która chłonie wszelkie wartości. To my- ludzie dorośli mamy bezpośredni wpływ na poszczególne etapy rozwojowe naszych dzieci.

Wszystko wygląda tak prosto - niektórzy pomyślą, ale co zrobić w przypadku, gdy rodzina jest niepełna, bądź niewydolna wychowawczo. No właśnie... i tu zaczynają się "schody". Wtedy obowiązek wychowawczy w szerokim znaczeniu począwszy od zapewnienia podstawowych potrzeb typu: pożywienie, odpowiednie warunki materialne aż po przekazywanie wartości wychowawczych i dawanie przykładu godnego naśladowania - na podstawie własnej osoby najlepiej. To bardzo ciężki obowiązek, który musimy spełnić. Wiele osób sobie z tym nie radzi, popadając w depresje. Chyba wszyscy wiemy, że proces wychowawczy, to jeden z najtrudniejszych, który jest nam dany w życiu. Jednak warto podjąć próbę i starać się jak najlepiej wywiązać z obowiązku rodzicielskiego. Dzieci, to nasza inwestycja, to nasza nadzieja na przyszłość, nasz kapitał. Dziecko jest cudem Bożym. Nie każdy ma możliwość doświadczyć tego cudu macierzyństwa i ojcostwa, więc zamiast szukać problemów i usprawiedliwiać swoje (negatywne niekiedy) zachowanie warto czerpać z pełni sił i starać się godnie wychować młodego człowieka.

Gotowej recepty na wychowanie nigdy nie było, nie ma i nie będzie. Każdy człowiek indywidualnie podejmuje decyzje i tworzy swój wewnętrzny świat. :)

Praca to moja pasja :)

   Jest wiele osób, które zamiast wykonywać swoją pracę z radością, chęcią i zaangażowaniem tylko narzekają. Chodzą niezadowoleni, jakby z przymusu i ciągle coś im nie pasuje. Ludzie opamiętajcie się. Jest tyle różnych możliwości żeby wykonywać zawód, który lubimy. Oczywiście nic nie przychodzi samo i coś, co jest warte uwagi, nie należy do najłatwiejszych. Jednak czasami warto spojrzeć w głąb siebie i po prostu zamiast narzekać na los... zainwestować w siebie, swój rozwój, rozwijać swoje pasje.

   Wstępem dość nieprzyjemnym- zdaję sobie z tego sprawę, aczkolwiek było to celowe chciałam zachęcić Was- obudzić i pobudzić jednocześnie- do działania. To my jesteśmy kowalami swojego losu i tylko od nas zależy czy będziemy realizować się w miejscu, w którym pracujemy.

    Jest bardzo duża część osób dla których praca jest pasją, sensem życia, zadowoleniem, które przynosi dzień codzienny. Te osoby nie osiągnęły pełni szczęścia od razu. Nic im łatwo nie przyszło. Ciężko pracowali na to, aby uzyskać dobre efekty. Przede wszystkim jednak, to grupa osób, która potrafi rozpoznać swoje mocne i słabe strony, a także umie realizować swoje pasje. To Ci ludzie są siłą napędową w miejscu pracy. Ciągle uśmiechnięci, szczęśliwi, wykonujący swoje zadania z radością i pasją. Nawet chwile niepowodzenia, drobne porażki nie są im straszne (bo to oczywiste, że wszędzie się zdarzają porażki, kłopoty). Ci ludzie uczą się na błędach, wyciągają wnioski i idą dalej do przodu próbując odnaleźć wyłącznie dobre strony. Takie osoby zdarzają się w wielu różnych zawodach i łatwo ich rozpoznać - po sposobie bycia, wypowiadania się i ogólnym wizerunku zewnętrznym. Warto iść za swoimi marzeniami i realizować swoje pasje, bo zadowolenie z pracy przynosi same korzyści zarówno dla nas (indywidualnie), jak i naszych przełożonych, pracodawców. Praca, która jest pasją  pomaga łatwiej kroczyć przez życie. Warto spróbować. W dobie XXI wszystko jest możliwe. Są wszelkie kursy doszkalające, studia, nawet maturę można zrobić w tempie eksternistycznym :)) Jeśli komuś jest potrzebna oczywiście. Zachęcam. I pamiętajcie, że jest wiele zawodów, w których brakuje osób z pasją tzw. osób  z powołania.

   "Bez pasji jesteśmy skazani na przeciętność"

To Ty będziesz moją żoną!

   Tematem moich dzisiejszych refleksji jest stanowczość i siła mężczyzn, którą nie do końca potrafię zgłębić. Punktem kulminacyjnym tego wątku był obejrzany wczoraj przeze mnie film "Gra życia". Bardzo ładny zresztą, polecam :)) Rozmawiałam z wieloma mężczyznami, później obserwowałam losy kilku z nich i powiem Wam, że każdy z nich, który sobie zaplanował - upatrzył, jakąś kobietę na żonę, to tak też się stało. Mało tego większość z nich ( jeśli nawet nie wszyscy) po latach małżeństwa nadal twierdzili, że to był ich najlepszy wybór.

    No dobrze, a teraz konkrety. Istnieje grupa mężczyzn, którzy po zaledwie kilku rozmowach, czasami spotkaniach (kilku- mam tu na myśli od tygodnia znajomości do miesiąca maksymalnie) wiedzą, że ta kobieta będzie ich żoną. Czasami nawet mówią jej to wprost. To jest niesamowite i niepojęte dla mnie jak Wy- Panowie możecie to wiedzieć. Po czym? Od czego to zależy?

    Kobiety z reguły dużo mówią o ślubie, małżeństwie, dzieciach itp. Jednak to tylko taka niegroźna "paplanina", "gadka". Jeśli przychodzi już czas na podjęcie prawdziwej decyzji, konkretnego wyboru partnera na CAŁE ŻYCIE, to wahamy się, analizujemy wszystkie "za" i "przeciw". Nawet jak serce podpowiada, że to właśnie jest ten, to jeszcze rozum się wtrąca i każe zastanowić się podwójnie. No i czasami ten rozum zbija nas z tropu- niestety, bo popełniamy błędy. Takie to już uroki bycia kobietą.

   W każdym razie zafascynowało mnie to Wasze myślenie drodzy Panowie. I powiem więcej- to właśnie Wy powinniście dążyć do tak poważnych decyzji, trwać uparcie w swoich postanowieniach, bo jak się okazuje Wy wiecie najlepiej. My - kobiety-  błądzimy, jak dziecko we mgle i potrzebujemy u swego boku właśnie takich silnych, stanowczych, dojrzale myślących mężczyzn. Dlatego Panowie nie gniewajcie się na nas, jak wystraszymy się na początku taką wiadomością i zaczynamy rozważać różne możliwości. Po prostu nie rozumiemy dlaczego to akurat nas wybraliście i doszukujemy się podwójnego dna. Ponadto panuje taka moda, że to do kobiety powinno należeć ostatnie zdanie ( to "tak"), jednak to Wy jesteście inicjatorami takich sytuacji i to Wy swoją postawą, zaangażowaniem i stanowczością doprowadzacie do tego, iż My ulegamy. To chyba ta siła polowania :)))  

    Na koniec nie pozostaje mi nic innego, jak pogratulować takiej postawy tym prawdziwym mężczyznom (bo nie wszyscy do takich należą- niestety), a kobietom życzyć tak cudownych i inspirujących relacji. Dobrej niedzieli :)))

   

Taka ładna a sama...

    To kolejny wątek tematyczny, który zaprząta głowę wielu osobom :) Ludzie oceniają innych przez pryzmat wizerunku, wyglądu zewnętrznego. Idąc takim tropem naturalne wydawałoby się określenie: "taka ładna kobieta, a ciągle jest sama". A może ta kobieta (czy ten mężczyzna, bo i przystojni mężczyźni też bywają sami) lubi być sama (sam), ma taką potrzebę, a może nie spotkała tej drugiej połówki, wartej uwagi. To, że teraz ktoś jest sam, nie oznacza, że będzie tak w przyszłości. Może właśnie potrzebuje tego czasu na poukładanie sobie spraw, wydarzeń, przeżyć itp., które pozostawiły po sobie negatywny ślad. Może ten ktoś czeka na taką osobę, z którą wie, że będzie szczęśliwy (szczęśliwa), bo wie czego potrzebuje, oczekuje od drugiego człowieka. Może ta (ten) sama (sam) nie chce "pakować się" w związek bez przyszłości z osobami, które zwyczajnie do niej, bądź do niego nie pasują pod wieloma względami i wie, że tworząc z kimś związek tylko po to, żeby mieć świadomość, że nie jest się samemu, że kogoś się ma - z kimś się jest z góry skazany jest na porażkę.

   Łatwo się ocenia innych, nie będąc nigdy w podobnej sytuacji. Łatwo wydawać osądy i prorokować, jeśli jakieś wydarzenie nie dotyczy nas bezpośrednio. Oczywiście każdy może, a nawet powinien mieć własne zdanie, jednak czasami warto się zastanowić, spróbować wczuć się w sytuację danej osoby (trochę więcej empatii), zanim spróbujemy kogoś ocenić. A już najgorsze co może być, to wydawanie osądu poza plecami. Nie wiemy kto przeszedł jaką drogę, więc jeśli chcemy pomóc, doradzić ... spróbujmy w cztery oczy, a nie rozsiewając "plotki z własną opinią" poza osobą, której to dotyczy.

     „Ciągle słyszę o  koleżankach „taka ładna, a sama”. Jakby bycie samemu było okropne. Uważam, że nie ma co wiązać się z byle kim. Namawiam wszystkie panie by, zamiast jeść z podłogi brudną kanapkę, napiły się wody i poczekały na smaczny obiad.”
– Hanna Bakuła

   Cos w tym jest :)) wszystkim samotnym osobom dużo odwagi i wytrwałości życzę w realizowaniu swoich celów, marzeń.

Dlaczego niektóre kobiety lubią uwodzić żonatych mężczyzn?

   Tytuł powinien zainteresować w szczególności panów, bo to Wy jako bezbronni i bezradni się tu jawicie. Zostajecie oczarowani urokiem kobiety, która -  jakby Wam się wydawało - jest Wami zafascynowana, a dno ma zupełnie inne podłoże.

  Tak więc moi drodzy są wśród nas - kobiet - takie dziewczyny, kobiety, Panie, które są zainteresowane wyłącznie mężczyznami w długotrwałych związkach, narzeczeńskich, partnerskich a najlepiej małżeńskich. Kręcą ich mężczyźni zajęci, w pewnym stopniu nieosiągalni. Celowo użyłam tu określenia nieosiągalni- bo większość kobiet na pewno dokładnie rozumie to pojęcie i wie, że nie ma takich. Jak kobieta dobrze się "postara", użyje swojego uroku osobistego, to "każdy" mężczyzna jest gotowy jej ulec. No może nie "każdy", bo istnieją jeszcze wyjątki. To Ci mężczyźni, którzy kochają prawdziwie swoje wybranki, są im wierni. Wybrali tą jedną- jedyną i nic nie jest w stanie ich złamać - to prawdziwi twardziele, o których kobiety skrycie marzą. Jednak to tylko garstka, prawdziwe unikaty męskiej populacji. Są tacy! I oni są na prawdę wyjątkowi.

   No dobrze,  kontynuując refleksje związane z tematem. Większość mężczyzn jest skłonna ulec zainteresowaniu ze strony innej kobiety. Wplątują się w jakieś romanse, zdrady, czasami się zakochują, ale przeważnie to tylko epizod w ich życiu, bo zostają porzucani. Zwyczajnie nudzą się kobietom, nie spełniają już oczekiwań swoich kochanek. Przytoczę tutaj cytat jednej z pań, która otwarcie przyznaje, że lubi tak postępować z mężczyznami: "wte­dy przyrzekłam so­bie, że już na zaw­sze po­zos­tanę wy­racho­waną suką. Będę się śmiać ludziom pros­to w twarz, im­pre­zować do ra­na, uwodzić zajętych mężczyzn, pić naj­droższe whis­ky, pa­lić set­ki pa­pierosów i prze­de wszys­tkim-od­no­sić sa­me suk­ce­sy. Będę ra­nić ludzi a szczególnie mężczyzn z iro­nicznym uśmiechem"

   Sami widzicie Panowie, że nie tylko Wy potraficie być wyrachowani, bezlitośni, bezuczuciowi. Kobiety też to potrafią. Dlaczego tak się dzieje? Są na to różne wytłumaczenia. W każdym razie Ja myślę, że to kwestia charakteru, wychowania, wyniesionych wzorców z domu rodzinnego albo złość, żal po nieszczęśliwej miłości. Każdy człowiek jest inny i ma swoje powody.

    Poruszyłam ten temat, bo znam już trochę życie. Znam mnóstwo dobrych ludzi, którzy cierpią przez innych i za innych. Wy- jako mężczyźni ulegacie pokusom, cieszycie się chwilą odskoczni od codziennego życia i obowiązków domowych, zdradzacie kobiety, które pewnie kochacie. Jednak wyrządzacie im krzywdę takim postępowaniem. To przez Was, Wasze dziewczyny, narzeczone, żony płaczą, cierpią. Cierpią, bo Was kochają, są Wam wierne, czekają aż się zmienicie. To są te kobiety, które są warte waszej miłości a w zamian niestety otrzymują smutek, rozczarowanie, Wybaczają Wam, bo ufają i kochają nadal, chociaż zranione mają się na baczności.

   Powinniście drodzy Panowie umieć docenić swoje kobiety - w domu. Bo prędzej czy później zostaniecie porzuceni przez kochanki - te bardziej wyrafinowane :))) Takie kobiety lubią zabawę, życie beztroskie, bez obowiązku i bez planów na przyszłość. Lubią uwodzić mężczyzn i czerpać jak najwięcej korzyści dla siebie z takiej relacji - do czasu aż im się znudzicie oczywiście :) Wybór należy do Was. Każdy człowiek ma prawo wyboru swojego życia, tylko warto pamiętać, że karma wraca :)

Powodzenia i mądrych wyborów :)