Lepiej być mądrym czy pięknym?

     To temat, który wielokrotnie zostaje poruszany w kręgu osób znajomych: podczas spotkań towarzyskich czy na innego rodzaju debatach. Często ludzie zastanawiają się co takiego jest cenniejsze: mądrość i inteligencja czy wygląd i piękno zewnętrzne. A Ja zadam pytanie: czy jedno nie może być połączone z drugim? Czy nie ma osób, które są mądre i piękne jednocześnie? Zresztą, to samo dotyczy drugiego spojrzenia: czy są osoby kulturalnie pisząc „niemądre” i brzydkie? Moim skromnym zdaniem nie ma jednego kanonu piękna. Samo owe piękno jest kwestią gustu. Jednym podoba się ciemny kolor oczu, ciemne włosy, a inni za swój kanon piękna uważają wyłącznie osoby o jasnej cerze i jasnych włosach, czy wręcz wolą osoby rude i na dodatek z mocno zaznaczonymi piegami. Gust, to wyraz wewnętrznych upodobań każdej osoby - indywidualny. My, jako społeczeństwo, osoby postronne nie powinniśmy się wtrącać i komentować czyichś upodobań. Niemniej jednak warto podkreślić, iż wygląd zewnętrzny, a tym samym kanon piękna jest kwestią prywatnych poglądów, natomiast mądrość czy inteligencja, to już trochę „wyższa półka”. No i tu niestety widać ogromną różnicę gołym okiem. Już sam sposób wypowiadania się, wysławiania generuje społeczeństwo i na prawdę można poznać poziom inteligencji. Ludzie mądrzy wyróżniają się spośród tłumu pod wieloma względami 😊 Przede wszystkim posiadają pasję, cele życiowe, pragnienia do których realnie dążą. Działają zamiast gadać, narzekać. Realizują swoje zamierzenia, a co najciekawsze nie osiadają na laurach. Aktualizują swoją wiedzę. Szukają nowych inspiracji. Pokonują przeciwności losu. Oczywiście nie wszystko przychodzi łatwo. Jak to w życiu bywa: raz jest się na górce a innym razem mamy trochę pod górkę. Niemniej jednak osoby mądre życiowo radzą sobie w każdej sytuacji. Widzą tak zwane „światełko w tunelu” i optymistycznym spojrzeniem próbują znaleźć rozwiązanie.

      Jan Paweł II pisał „Jeśli staniesz w miejscu, to tak jakbyś się cofał. Zawsze idź do przodu”.

     Ludzi mądrych łatwo możemy rozpoznać. Po tym, że wciąż idą do przodu, rozwijają siebie. Mało tego potrafią pomagać innym i dawać wskazówki jak osiągać cele. Dzielą się swoją wiedzą i doświadczeniem, które nabyli w ciągu swojego życia. Są życzliwi i uczynni, a także otwarci i radośni. Nie zazdroszczą, tylko działają. Mądrzy ludzie nie zamykają się na określone idee, lecz wciąż mierzą się z nowymi.

    Dochodząc do konkluzji tematu, myślę, że piękno tkwi w każdym człowieku i  zależy wyłącznie od gustu. Natomiast mądrość, to bardzo ważna umiejętność, cecha..., którą niestety nie posiadają wszyscy. Mądrość odbija się w oczach, ujawnia w słowach i promienieje na twarzy. Często bywa tak, że piękno zewnętrzne - widoczne gołym okiem przykuwa uwagę i przysłania wewnętrzne cechy charakteru. Niekiedy oślepia i nie pozwala racjonalnie myśleć. Niemniej jednak prędzej czy później charakter człowieka, jego spojrzenie na świat, życie, umiejętności itp wychodzą na jaw, dlatego pojawiają się inne, nieoczekiwane wcześniej problemy. w każdym razie każdy człowiek ma taki los, na jaki się godzi i nie mnie to oceniać. 

    Na zakończenie nasuwa mi się taka myśl,  którą de facto uważam za wiodąca : "Lepiej z mądrym zgubić, niż z głupim znaleźć" :)