"Wsparcie pozwala nam udawać, że jesteśmy silni,
gdy musimy radzić sobie z resztą świata.
Dopuszczając do świadomości nasze załamanie i ból,
ryzykujemy, że one nas zniszczą"
Przychodzi taki czas w życiu każdego człowieka, że staje na rozstaju dróg: waha się, wątpi w samego siebie, wątpi w otaczających go ludzi i rzeczywistość, zastanawia się, myśli, a niekiedy popada w bezsilność i niemoc. Wszystko byłoby w porządku, gdyby ów człowiek po chwili zastanowienia mógł ponownie odnaleźć sens i cel na ścieżce życia. Niekiedy jednak bywa tak, iż ten czas znacznie się przeciąga powodując kolejne negatywne skutki. W takim momencie idealnym rozwiązaniem byłoby uzyskanie wsparcia od innych osób.
Wsparcie opiera się na wzajemnym zaufaniu, lojalności, radzeniu i doradzaniu a przede wszystkim na stałym kontakcie z drugą osobą - rozmowach.
Wspierać, to znaczy być dla kogoś dostępnym niezależnie od tego czy robi to, co uważamy za słuszne czy nie. Warto pamiętać, że wspieramy cudze inicjatywy a nie swoje.
Wspierać, to znaczy dodawać energii do realizacji celów - czyichś celów. Gdy nasz przyjaciel wątpi, brakuje mu wiary, to naszym zadaniem, jako osób wspierających jest umieć wydobyć z danej osoby to, co w niej najlepsze i wesprzeć w jej planach. Szczerze i bezinteresownie zrobią to tylko ci, którzy potrafią to samo zrobić dla siebie, czyli optymiści i ludzie o dobrym sercu. Oni naprawdę wierzą, że Ci się uda. Pesymista nie widzi możliwości, tylko zagrożenia i ma tendencję do podcinania skrzydeł nowym inicjatywom. Będzie próbował zniechęcić. Dlatego też kluczowym momentem w życiu każdego człowieka jest to, jakich wybiera znajomych, przyjaciół. Czy są dla niego szczerzy i bezinteresowni. Czy chcą jego szczęścia. Czy potrafią cieszyć się szczęściem innych.
Natomiast każdy wie, że posiada chwile załamania i chętnie by skorzystał z pomocy, wsparcia innych. Jednakże aby takowe wsparcie posłużyło nam w dobry sposób, musimy stosować się do zasad, wskazówek, które uchronią nas przed całkowitym zobojętnieniem. Wszyscy wiemy, iż jest to etap przejściowy. Wsparcie jest bardzo potrzebne, ale żeby nam posłużyło musimy rozważyć granicę. Nie można "uwiesić się na ramieniu" innych osób i wręcz oczekiwać pomocy w każdej sytuacji. trzeba umieć się podnieść. Stanąć na "własne nogi". Wsparcie działa jak kurek dopuszczając do nas prawdę i fakty tylko w takiej ilości, w jakiej jesteśmy w stanie wytrzymać ból z nimi związany i normalnie funkcjonować, Czasami bywa to zaledwie mała strużka, jedna rozmowa, jakiś gest, uczynek... Kiedy w codziennej rzeczywistości musimy borykać się z bólem (najgorszy jest ból po stracie kogoś bliskiego), wówczas mamy tendencję do życia przeszłością. Niestety wiele osób funkcjonuje w taki sposób i to mając świadomość negatywnych skutków.
Najbardziej potrzebną formą wsparcia, a wręcz można rzec, że priorytetowa - jest wsparcie emocjonalne, gdyż jest jak mur obronny dający poczucie wygody, bezpieczeństwa i spokoju. Kolejnymi formami wsparcia będą: materialne, instrumentalne, informacyjne i ogółem społeczne.
Warto sięgać po wsparcie i nie wstydzić się prosić o pomoc. Czasami bywa tak, że nawet najmocniejszy, najsilniejszy i ten wydawałoby się niekiedy, że "niezniszczalny" człowiek też ma chwile zwątpienia, załamania. Takie osoby równie z potrzebują wsparcia innych, chociażby w ramach zwykłej rozmowy, wymiany zdań, argumentów.
Bądźmy otwarci dla innych. Pomagajmy sobie wzajemnie. Dobre słowo, chwila życzliwości przecież nic nie kosztuje, a może zdziałać bardzo wiele.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz